ایرلس بلاست (چرخ سانتریفوژ)
در ابتدای دهه ۳۰ وسیله ای موجو بود که مواد ساینده را بوسیله نیروی گریز از مرکز پرتاب می کرد.
سیستمهای ماشینی در دسترس که بر اساس این روش کار می کنند در بعضی مسائل از قبیل انتقال محصول در دستگاه پاشش،تعداد و اندازه چرخهای مورد نیاز برای پاشش و نوع مواد مصرفی برای سیستم پاشش با یکدیگر تفاوت دارند.
تمامی سیستمهای پاششی که تحت اثر نیروی گریز از مرکز کار میکنند-
چرا آنهایی که در کارگاه نصب می شوند و چه سیستمهای دستی – شش بخش پایه ای و یکسان دارند که عبارتند از:
محدوده پاشش : محوطه ای می باشد که مواد ساینده پاشیده شده که از چرخها پرتاب می شوند در آنجا جمع می شوند و از پخش شدن گرد تولید شده به محوطه های اطراف جلوگیری می کند.
وسیله ای برای قرار دادن قطعه کاری برای انجام عمل پاشش که بعنوان بخشی از سیستم به حساب می آید.
قلب سیستم که در چرخ یا چرخها قرار دارد و برای هرکاربرد خاص ،در اندازه و تعداد خاصی بکار می رود.
وسیله ای برای جمع آوری کردن و به گردش درآوردن مواد ساینده مصرف شده که در تمام سیستمهای صنعتی معمول است.
برای دفع ذرات آلوده و مواد ساینده که بیش از حد کوچک می باشند –
ولی فعال و موثر می باشند -یک جدا کننده بادی (شوینده با باد)نیز موجود می باشد که مواد ساینده تمیز شده و قابل کاربرد را به قیف ذخیره منتقل می کند.
قسمت اساسی دستگاه جمع کننده گرد می باشد که گرد را از مواد ساینده می گیرد و تصفیه کرده و از محوطه پاشش دور می کند.
در مواردی که نوع وشکل قطعات و نیازهای فرآیند بگونه ای است که امکان وفق دادن آن با سیستم پاشش تحت اثر نیروی گریز از مرکز وجود دارد
استفاده از این روش به مراتب منفعت اقتصادی بیشتری خواهد داشت .
نرخ تولید با این روش افزایش خواهد یافت و هزینه های تولید بطور مشخصی کاهش خواهد یافت.
عملیات تمیز کردن سیستم پاشش ایرلس (بدون هوا) به نیروی قوی کاری کمتر و انرژی مفیدی بیشتر از سیستم ایربلاست نیاز دارد.
با خوب اداره کردن واتوماتیک بودن سیستم ،محصول آماده شده ای با کیفیت یکسان در تمام نقاط خواهیم داشت.
اشتراک
گزارش
نظرات من